Taniec jako szkoła współpracy – dlaczego uczy więcej niż sporty drużynowe?

Taniec to nie tylko ruch – to także nauka współdziałania, empatii i odpowiedzialności za innych. W przeciwieństwie do wielu dyscyplin sportowych, gdzie rywalizacja bywa stresująca, taniec często łączy ludzi w twórczy sposób. Dlaczego warto zachęcać dzieci i nastolatków do tańca zespołowego lub w parach?

1. Synchronizacja z partnerem lub grupą

• W tańcu towarzyskim (np. walc) konieczne jest dostosowanie tempa, siły i przestrzenido ruchów partnera.
• W formacjach tanecznych (np. cheerleading) liczy się precyzja i timing– jeden błąd może zaburzyć cały układ.

Badania pokazują, że dzieci trenujące taniec mają lepszą zdolność rozumienia niewerbalnych sygnałów (Rudd et al., 2021).

2. Budowanie zaufania

• W tańcu współczesnym czy akrobatycznym często wykonuje się elementy z podnoszeniem, co wymaga całkowitego zaufania do partnera.
• Ćwiczenia w parach uczą odpowiedzialności– np. w balecie partner musi asekurować podczas piruetów.

3. Rozwój inteligencji emocjonalnej

• Taniec uczy czytania emocji– np. w tango ważna jest interpretacja muzyki i reakcja na gesty partnera.
• Grupowe projekty (np. przygotowanie spektaklu) rozwijają umiejętność rozwiązywania konfliktów.

4. Mniej presji niż w sportach drużynowych

• W piłce nożnej czy siatkówce błędy jednej osoby często prowadzą do porażki całego zespołu, co generuje stres.
• W tańcu nawet jeśli ktoś się pomyli, grupa może płynnie dostosować układ (Oppici et al., 2020).

Przykład z badań:

W programie „Dance for Health” nastolatki, które trenowały w parach, deklarowały wyższą samoocenę i mniejszy lęk przed oceną niż przed rozpoczęciem zajęć (Duberg et al., 2020).

Podsumowanie: Taniec to idealna aktywność dla nieśmiałych dzieci – uczy współpracy bez nadmiernej rywalizacji.

Na podstawie: Tao D, Gao Y, Cole A, Baker JS, Gu Y, Supriya R, Tong TK, Hu Q, Awan-Scully R. The Physiological and Psychological Benefits of Dance and its Effects on Children and Adolescents: A Systematic Review. Front Physiol. 2022 Jun 13;13:925958. doi: 10.3389/fphys.2022.925958. PMID: 35770195; PMCID: PMC9234256.

https://www.frontiersin.org/journals/physiology/articles/10.3389/fphys.2022.925958/full

W edycji tekstu wspomagano się narzędziami opartymi na AI z modelami językowymi Copilot oraz DeepSeek.

Autor doniesienia: Prof. dr hab. n. med. Przemysław Guzik, Katedra i Klinika Intensywnej Terapii Kardiologicznej, Uniwersyteckie Centrum Badań Sportowo-Medycznych, Uniwersytet Medyczny w Poznaniu.