Lek. Marta Lubarska
Katedra i Klinika Intensywnej Terapii Kardiologicznej i Chorób Wewnętrznych, Uniwersytecki Szpital Kliniczny, ul. Przybyszewskiego 49, 60-355 Poznań
Następstwem zaćmy jest utrudniony dostęp światła do siatkówki a widzenie staje się zaburzone. Zaćma jest główną przyczyną ślepoty na całym świecie. Badania z 2010 roku wskazują, że zaćma występuje u około 12-18% ludzi. Początek zwykle zaczyna się stopniowo w piątej i szóstej dekadzie życia, jednak zaćma może wystąpić również u dzieci. Ostatnie badania sugerują, że kobiety są dotknięte zaćmą częściej niż mężczyźni, a stosunek liczby mężczyzn do kobiet wynosi około 1:1,3.
Na rozwój zaćmy wpływa wiele czynników:
Zaćma może wystąpić również w przebiegu takich chorób ogólnoustrojowych jak cukrzyca, atopowe zapalenie skóry, neurofibromatoza typu 2. Zmętnienie soczewki może obejmować jej macierz albo zewnętrzną torebkę.
Objawy zaćmy obejmują pogorszenie wzroku, podwójne widzenie, kolorowe aureole wokół widzianych przedmiotów, wrażliwość na światło, zaburzone widzenie kolorów. Gdy któreś z tych objawów wystąpią, konieczne jest zgłoszenie się do lekarza.
Leczenie zaćmy zwykle jest chirurgiczne i polega na usunięciu zniszczonej soczewki oraz wszczepieniu nowej. Zabieg jest krótki, małoinwazyjny dla pacjenta i z dużym odsetkiem poprawy stanu narządu wzroku po operacji.
Zrozumienie dojrzałości zaćmy i jej przyczyn ma kluczowe znaczenie dla szybkiego postawienia diagnozy i odpowiedniego leczenia. Regularne badania wzroku są niezbędne, aby wcześnie wykryć zaćmę i zachować dobry wzrok.
Artykuł został napisany na podstawie: